Diagnostyka cukrzycy typu 2
Podstawowym badaniem diagnostycznym jest oznaczenie stężenia poziomu glukozy w osoczu krwi żylnej .
Cukrzycę rozpoznaje się u pacjenta podczas przypadkowego badania glikemii, której wynik wykazał stężenie glukozy we krwi ≥11,1 mol/l (≥200mg/dl). Wyniki te należy potwierdzić badaniem wykonywanym na czczo. W przypadku uzyskanego dwukrotnie prawidłowego wyniku badania, lekarz wyklucza chorobę. Jednak nie może wykluczyć stanu przedcukrzycowego. Cukrzycę typu 2 sugeruje wynik badania laboratoryjnego wynoszący ≥7,0 mmol/l (≥ 126mg%) (na czczo) oraz wynik badania glikemii przypadkowej o wartości < 11,1 mmol/l (<200mg%) .
Doustny test obciążenia glukozą (OGTT) jest badaniem różnicowym pomiędzy nieprawidłową glikemią na czczo, a cukrzycą. Pacjentowi (drogą doustną) podaje się 75 gram glukozy. Cukrzycę rozpoznajemy w przypadku uzyskania wyniku badania (dwie godziny po obciążeniu doustnym) ≥200 mg% , zaś upośledzoną tolerancję glukozy w przypadku wartości OGTT od ≥140 mg/dl do <200mg/dl. Prawidłowy wynik badania to wartość <140 mg/dl .
Oznaczenie stężenia HbA1c (hemoglobiny glikowanej) uznawane jest przez WHO, jako kryterium diagnostyczne cukrzycy. Jest to pomocniczy parametr diagnostyczny uzupełniający badanie .
Oznaczenie stężenia insuliny to badanie służące do oceny wydolności komórek β. Polega ono na określeniu wskaźnika będącego ilorazem stężenia insuliny w osoczu krwi żylnej po 30 minutach od spożycia posiłku bogatego w węglowodany lub (podaniu drogą doustną)
75 gram glukozy. Na tej podstawie rozpoznaje się podtyp cukrzycy. W przypadku cukrzycy typu I mamy do czynienia z obniżonym stężeniem insuliny wynoszącym od 0 do 5 jm/l .
Kolejnym badaniem służącym do określenia wydolności komórek β jest test oceny stężenia polipeptydu- C w surowicy krwi żylnej wykonywany przed i po upływie 6 minut od podania drogą dożylną 1mg glukagonu. W przypadku osoby zdrowej jego stężenie we krwi wynosi 0,4 jm/l .
Oznaczenie stężenia glukagonu, którego stężenia w surowicy na czczo u zdrowej osoby wynosi 50- 150 pg/ml. W przypadku hipoglikemii jego stężenia wynosi od 2 do 3 - krotnie, więcej niż u zdrowej osoby na czczo natomiast przy hiperglikemii stężenie glukagonu zmniejsza się o około 50% w porównaniu do osoby zdrowej .